(Ordfører for forslagstillerne)
Pia Olsen Dyhr (SF):
Jeg vil starte med at sige tak til dem, der var forholdsvis varme eller lune eller måske halvlunkne i forhold til det her forslag.
Vi har valgt at fremsætte det her forslag sammen med Socialdemokraterne og Det Radikale Venstre, fordi det går tilbage med cyklismen hertillands. Siden 1990 er cyklismen faldet med 30 pct. i Danmark, og vi er nødt til at få det vendt. Jeg blev derfor ret overrasket over ministerens meget kritiske holdning til forslaget; for mange af elementerne i forslaget gælder det, at det er konkrete handlinger, som er forudsætningen for at komme videre i forhold til at sikre cyklismen i Danmark, og i regeringens egen finanslov for 2008 står det meget klart, at regeringen vil opprioritere cyklismen i Danmark. Så vores forslag kan ses i klar forlængelse af regeringens egen finanslov.
Jeg ved godt, at det er Dansk Folkeparti, der har kæmpet for at få det ind i finansloven, og det er vi glade for. Jeg kan også høre, at Dansk Folkeparti er meget positiv over for vores forslag, og det vil jeg gerne kvittere for.
Regeringen siger, at den deler vores ønsker vedrørende sundhed, klima og trængsler. Det er vi sådan set som forslagsstillere ganske glade for. Ministeren bruger så muligheden for at forklare det her med regeringens egen cykelstrategi, og der vil jeg gerne gøre opmærksom på nogle elementer. I cykelstrategien har man sat 25 mio. kr. af til statslige veje og cykelstier. Det handler om ca. 6-8 km cykelsti. Man vil opleve, at det jo langtfra er alle vores statslige veje, der så kan blive dækket, medmindre man lever i rigtig mange år. Hvis vi satte ind på området og sagde, at vi gerne vil lave cykelstier på alle statslige veje i morgen, koster det 0,5 mia. kr. Det er mange penge, men set i lyset af, at 10 km motorvej koster 1 mia. kr., er det jo tankevækkende, hvor mange kilometer cykelsti vi kan få for de samme penge.
Regeringens cykelstrategi lægger også op til, at der skal tages initiativer til at øge cyklistsikkerheden. Hvis man så kigger på tallene for cyklister, der er døde i trafikken, for 2006, 2007 og 2008, vil man se, at der er noget, der tyder på, at regeringens strategi ikke ligefrem er slået igennem på det område. I 2006 døde 31 cyklister i trafikken, i 2007 var det 48, og i år er det indtil videre 21; det er altså stigende tal. Der står også i regeringens strategi, at der skal afholdes en årlig konference - første gang i efteråret 2007. Den kommer så her i efteråret 2008, og det er vi glade for, men det tager tid at indføre den her strategi - en strategi, der vel at mærke var 6 år undervejs, og da den så kom, tager det tid at indføre de konkrete handlinger. Den er ikke meget værd - desværre - for danske cyklister, for vi har brug for bedre forhold.
Problemet med regeringens strategi er, at den mangler midler til at gennemføre ideerne, den mangler tidsfrister, den mangler konkret handling. Så det, vi har gjort med vores forslag, er at hjælpe arbejdet lidt videre ved at gøre det mere konkret. Hvad handler det om, når vi snakker om sundhed? Jo, en af verdens førende idrætsforskere, Lars Bo Andersen, vurderer, at 1.200 danskere i virkeligheden kunne være i live i dag, hvis cyklismen ikke var faldet siden 1995. Formanden for Det Nationale Forebyggelsesråd, Bente Klarlund, slår i Søndagsavisen den 4. maj alarm, fordi børn ikke længere cykler til skole, og fedme giver børn sukkersyge. Faktisk kan vi se frem til, at hver tiende dansker vil få sukkersyge - en af de ting, der kunne have været hjulpet med cyklisme. Så jo, vores forslag koster helt konkret penge, men det koster samfundet langt flere penge at lade være at gøre noget og at lade stå til.
Når vi så diskuterer klimaproblematikken, som den her regering også vil slå sig højt op på, vil jeg sige, at jo, cyklisme spiller en væsentlig rolle i vores CO2-udslip. En del af vores bilture er sådan en hurtig sviptur på 2 km, og hvis vi kombinerede det med, at vi i stedet tog cyklen langt mere, er der virkelig noget at hente. Det skal så også kombineres, når det er de lange, seje træk med billigere og bedre kollektiv transport, og derfor er vores forslag i virkeligheden et positivt bidrag til at stoppe biltrafikkens vækst ved simpelt hen at sikre bedre og mere attraktive alternativer - og cyklen er bestemt et af dem. Det kan man spørge de 177.000 cykelpendlere i København om, der kører hver eneste dag, det er et attraktivt alternativ.
Når vi så snakker sikkerhed og cykler, vil jeg sige, at jeg noterede mig, at ministeren sagde, at færdselsloven jo var god nok, og at man faktisk har gjort alt det, der står i vores forslag. Så må jeg bare notere mig, at det er interessant at se, at et af vores forslag, såsom at man må dreje til højre ved rødt lys, ikke er gennemført. Så ministeren er måske ikke helt oppe på beatet, men det kan skyldes, at det er justitsministerens område. Men der er ingen tvivl om, at hvis vi går færdselsloven igennem for at gøre cyklisternes vilkår bedre, har vi faktisk en chance for, at der kommer flere cyklister.
Jo flere cyklister der er, jo færre ulykker er der. Der er en sammenhæng mellem de to ting. Jo flere cykler, der er på gaderne, jo færre ulykker. Det kan vi se i Odense, og det kan vi se i København. Så vi skal reelt have flere cyklister.
Så omkring cykel byer og cykelpuljen, som nok er det, der får flest slag fra regeringens side: Vi vil meget gerne lægge vægt på, at Odense er et glimrende eksempel på, at det virker med cykelbyer. Vi kan ikke nøjes med et projekt i Odense, som har gjort, at folk i Odense cykler 30 pct. mere nu, end de gjorde før projektet. Vi kunne godt tænke os, at det blev til noget, der var virkeligt i resten af landet. Den konservative ordfører nævner i sin ordførertale, at der blot er tale om et pilotprojekt. Vi ønsker, at vi i stedet for fra statens side er langt mere ambitiøse, for det handler om at spare penge. Hvis vi får folk over på cyklen, bliver de mindre syge, og det er alt i alt til fordel for vores samfund. I virkeligheden tror jeg, at vi i sidste ende ville kunne spare rigtig mange penge både i forhold til miljø og sundhed.
Vi ønsker også at afsætte 50 mio. kr. til en ny cykelpulje til kommunale initiativer. Det handler om cykelstier, det handler om, at børn skal kunne cykle sikkert i skole, for en af grundene til, at danskerne ikke sender deres børn af sted på cykel til skole, er, at det ikke er sikkert, og det er en ond cirkel, vi er kommet ind i. Der er flere og flere, der vælger at køre deres børn, og så bliver det endnu mere usikkert, og så er der færre børn, der cykler. Den onde cirkel skal vi have vendt, og det kræver, at vi fra statens side siger: Vi vil gerne være med til at spille med med nogle gode initiativer.
Om cykelstier på nettet vil jeg sige, at ja, nu siger regeringen, at den har tænkt sig at gøre noget, og at Vejdirektoratet har været på vej med noget. Det, vi i hvert fald indtil videre kan se, er, at Dansk Cyklistforbund gør en hel del - de gør det alene, de løfter alene, og de gør det for egne midler. Det er jo interessant at se, at man under denne regering har fjernet hele tilskuddet til Dansk Cyklistforbund, hvilket vi mener er et problem, især fordi de ofte løser nogle af de opgaver, vi ønsker skal løses, som vi kan læse det i regeringens strategi. Dem, der i virkeligheden gennemfører mange af de projekter, der står i den, er Dansk Cyklistforbund, men for egen regning.
En indsats mod cykeltyverier er en del af vores forslag, for danskerne er trætte af, at deres cykler ikke står der, når de kommer hjem til deres station og regner med, at de skal cykle hjem, eller når de har været på værtshus en sen nattetime og regner med, at de lige skulle smutte hurtigt hjem på cyklen. Og så er den der ikke.
Jeg synes, det er ærgerligt, at ministeren bare giver op over for cykeltyverier og siger: Alle forslag er prøvet, der sker alligevel ikke noget, det kræver alt for mange ressourcer fra politiet, der sker ikke noget som helst ved det. Jeg synes, vi i stedet for skal sige: Vi vil gøre noget ved det. Vi har tænkt os at tage et initiativ på området. Og der kan jeg jo høre at Dansk Folkeparti er positive over for vores forslag om at sætte en chip på cyklen, som politiet meget nemt kan scanne. Det er ikke sikkert, at det betyder, at ingen cykler bliver stjålet i morgen, men det kan være med til at dæmme op for antallet af cykeltyverier.
Det har vi lært af Holland. Holland har helt konkret en del registre, som er offentligt tilgængelige, og som gør det muligt for folk at se, om deres cykel er stjålet, hvor den er stjålet, og hvor man efterfølgende kan hente den. Det har mindsket antallet af cykeltyverier voldsomt i Holland. Jeg synes, vi skal lære af det. Jeg synes, vi skal benytte os af det og sige, at vi gerne vil vise danskerne, at grunden til, at man ringer til politiet, ikke bare er, at man vil have sin forsikringssum, men er, at de faktisk gør noget for at få fat i ens cykel bagefter.
Til sidst omkring skatteforholdene: Hvor skal grænsen gå? spørger ministeren. Hvis ministeren havde nærlæst forslaget, ville ministeren have lagt mærke til, at det, vi lægger op til, er en redegørelse. Vi vil gerne undersøge mulighederne omkring det her med skatteforhold nærmere. Det her gør man også i Holland. Det er ikke underligt, at vi nogle gange føler, at vi er verdens nummer et på cykelområdet, men vi er altså blevet indhentet og overhalet indenom af Holland for længst.
Jeg tror, det er på tide, at vi sætter os ned og siger: Vi vil gerne være mere ambitiøse, vi vil gerne op ad rangstigen igen, vi vil gerne være med til at præge en international dagsorden - for det kan vi. Vi har viden, og vi har tidligere været nummer et. Det er godt for sundheden, det er godt for klimaet, og det er godt for miljøet.
Med Dansk Folkepartis og til dels også De Konservatives lidt varme holdning til vores forslag - og jeg hørte måske også, at Venstre var lidt lune - håber vi, at forslaget kan være medvirkende til, at vi i de senere investeringsforhandlinger i hvert fald får diskuteret, hvordan vi får mere cyklisme i Danmark.